தினமும் தீபாவளிதான்

இன்னும் இரண்டு நாள்களில் தீபாவளி.50 ம் வருஷத்தில் இருந்து 80 ம் வருஷத்திற்குள் பிறந்தவர்கள் மத்தியில் வாட்சப்பில் மிகவும் உணர்வுபூர்வமான பகிர்தல்கள் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன.தாத்தா பாட்டியில் தொடங்கி நண்பர்கள் வரை,எல்லோருடனும் சேர்ந்து கொண்டாடிய அந்தக் காலத்து தீபாவளி எப்படி எல்லாம் இனித்தது என்ற சோகமான பகிர்வுகள். மிகவும் அழகான எழுத்து.ஆனால் அது தாண்டி யோசித்தால்,இதில் சோகப்பட என்ன உள்ளது தெரியவில்லை.என் மாதிரி கோபப்பட வேண்டுமானால் விஷயம் உள்ளது.சும்மா வெட்டியாய் அந்த தீபாவளி காணாமல் போச்சு கண்டுபிடித்துத் தாருங்கள் என்றெல்லாம் புலம்புகிறார்களே.தொலைத்தவர்கள் அல்லவா கண்டுபிடிக்க வேண்டும்.அந்த அளவு precious ஆன ஒன்றை ஏன் தொலைத்தார்களாம்?பத்திரமாக வைத்துக் கொள் என்று அந்த அத்தனை நல்ல பழக்கவழக்கங்களையும் குழந்தைகளிடம் சேர்ப்பிக்காது இப்போது எதற்குப் புலம்பல்?பாட்டி தாத்தாவுடன் இருந்தவர்கள்தானே நாம்?நம் பெற்றோர் போல் பெரியவர்களுடன் நேரம் செலவிடுகிறோமா நாம் ?நாம் வாழ்ந்து காட்டாத ஒரு வாழ்வை குழந்தைகள் எங்கிருந்து கற்பார்கள்?நாம் பணத்தைத் துரத்தினால் நம் செல்வங்கள் இன்னும் அதிகப் பணத்தைத் துரத்துகிறார்கள்.வெள்ளைக் காகிதம் போன்ற குழந்தைகள் மனதில் தவறான எழுத்துகள் எழுதி விட்டு ,என் பிள்ளை தீபாவளிக்கு கூட 7 மணிக்குத்தான் எழுந்திருப்பான் என்று அலட்டி விட்டு ,நேரம் காலமில்லாமல் பண்டிகை அன்றும் 10 மணி பட்டிமன்றத்தை தொலைக்காட்சியில் பார்த்து விட்டு ,தீபாவளி ரிலீஸ் படம் பார்ப்பதுதான் கொண்டாட்டத்தின் உச்சம் என நினைத்து விட்டு,சாஸ்திரம் என்ற பெயரில் துணி வாங்கி,
(எத்தனை செட் வாங்குவது சாஸ்த்திரம்) எல்லாவற்றையும் குழந்தைகளுக்கு நாம் பழக்கி விட்டு 50 வயது தாண்டி என்ன ஞானோதயம்? தங்கத்தை,வெள்ளியை,பரம்பரை சொத்தான வீட்டை சந்ததிகளுக்கு விட்டுச் செல்வார்களாம்.எதைத் தர வேண்டுமோ அதை,அந்த values எல்லாவற்றையும் காற்றில் பறக்க விடுவார்களாம்.

இந்தக் காலக் குழந்தைகள் கேட்பதில்லையாம்.ஏன்?குழந்தைத் தனம் மாறி, பொறாமை,சுயநலம்,கோபம்,பொறுமையின்மை,அஹங்காரம் ,எடுத்தெறிந்து பேசுவது இன்னும் எத்தனையோ குணங்கள் முதலில் தென்படும் போது அதைக் களைவதை முதல் வேலையாய்க் கொண்டால் குழந்தைக்கு நாம் சொல்வதின் முக்கியத்துவம் புரியும்.முதல் தப்பு செய்யும் போது கண்டறியப்படும்,கண்டிக்கப் படும் குழந்தைகள் பாடம் பெறுகின்றனர்.அந்தத் தவறுகள் தெரியாத அளவு வேறெதிலோ பிஸியாக இருந்து விட்டு திடீரென விழித்துக் கொண்டால்,அல்லது தெரிந்தாலும் சின்னக் குழந்தைதானே பிறகு சொல்லலாம் என்று ஒத்திப் போட்டால் யார் தவறு?பிறந்தது முதல் ஒவ்வொரு நாளும் வயது கூடுமா குறையுமா?அப்போ அறிவும் அதிகமாக வேண்டும்.தவறுகளை ஞாயப் படுத்த, வளரும் சிறு மனிதனுக்கு குழந்தை பட்டம் கொடுத்துக் கொண்டிருப்பது வீண்.

போஸ்ட் பாதை மாறுகிறது.என் weakness .அடுத்த தலைமுறை என் weakness .நம்மை விட அவர்கள் நன்றாக இருக்க வேண்டும் என்பது தாபம்.வளர்ச்சிதானே சந்தோஷம் ?மறுபடி தீபாவளிக்கு வருவோம்.   முடிந்து விட்ட காலம் எப்போதும் இனிமையாகத் தோன்றும்.நமக்கு அந்தக் காலம் மாதிரி,இப்போது கொண்டாடும் தீபாவளி நம் குழந்தைகளுக்கு ஒரு நாள் கடந்து போன ஒன்றாயிருக்கும்.இந்த நாள் பற்றின நல்ல நினைவுகள் அவர்களுக்கும் இருக்கும்.காலங்கள் மாறும் போது ,அப்போ எல்லாம் என்று தொடங்கும் பெரியவர்களை கண்டாலே இளையதலைமுறையினர் ஓட்டம் பிடிக்கிறார்கள். எண்ணை தேய்த்துக் குளிப்பதும்,பறவைகளையும் மிருகங்களையும் பயமுறுத்தும் வெடி வெடிப்பதும்,வீடு வீடாக பலகாரம் எடுத்துப் போய் விழுந்து கும்பிடுவதும் ,சர்க்கரை அளவை ஏற்றும் அளவு இனிப்புண்பதும் இன்றைய தலைமுறையின் தீபாவளியில் இல்லை.எது குறைந்து போனது?வெடிக்காவிட்டால் சப்தம் குறையும்.இனிப்பு குறைவாக உண்டால் உடல்நலம் பேணப்படும்.தீபாவளி என்றில்லாமல் எப்போது வேண்டுமோ அப்போது துணி வாங்குகிறார்கள்.அதில் என்ன தவறு?துணி பற்றின craving இல்லை.பலர் முதியோர் இல்லங்களில் அனாதைக் குழந்தைகள் விடுதியில் பொருளுதவி செய்து அவர்களுடன் நேரம் செலவிடுகிறார்கள்.

மறுபடி மனசு சம்பந்தப் பட்டதுதான் எல்லாம்.பாருங்களேன் இந்த போஸ்ட்டில் நான் யார் பக்கம் என்று கணிக்க முடிகிறதா?இல்லை அல்லவா?பண்டிகைக் கால சம்பிரதாயங்களுக்கும் சிறு நிகழ்வுகளுக்கும் அப்பாற்பட்டது வாழ்வு.எப்படி இருந்தேன் இப்படி ஆகிட்டேன் என்று வருந்துவது அவரவர் பிரச்சினை.நினைவுகளை அசை போடுவதானால் மகிழ்ச்சியாக செய்து விட்டுப் போவோம்.அந்தக் காலம் வருமா வருமா என்றால் வராதுதான்.பாட்டியும் தாத்தாவும்,10 ரூபாய்க்கு சரவெடியும் சிவாஜி படமும் வராது.ஆனால் வந்தால் புலம்புவோர் எல்லாம் தாங்குவார்களா?Santro car க்கு பதில் மாட்டு வண்டி ஓகேவா ?மின்விசிறி,ஏசி இல்லாமல்,கயிற்றுக் கட்டிலில் கொல்லைப்புறம் தூங்குவது ஓகேவா ?பெண்கள் ஹேண்ட்பேகில் இருந்து அலட்சியமாய் 1000 ரூபாய் நோட்டை வீசி எறிந்து பலகாரம் வாங்காமல் அடுப்படியில் வேலை செய்யத் தயாரா?   அட அதெல்லாம் விடுங்கள் மனைவி குழந்தையுடன் மட்டும் ரகசியமாய் உணவகம் கிளம்பும் சமயம் அண்ணன் பெண் வந்து தீபாவளி வாழ்த்து சொன்னால் மனசார மறுபடி வாழ்த்துவார்களா  " நேரம் கெட்ட நேரம் இவ எதுக்கு வரா" என்று தங்கள் மன வக்ரத்தை குழந்தைகளுக்கு முன் வெளிப்படுத்தி அவர்களுக்கு முன்னோடியாய் இருப்பார்களா?

பண்டிகைகள் சம்பிரதாயங்களில் இல்லை.கொண்டாடப்படும் உணர்வில் இருக்கிறது.விவசாயிகள் நலம் பெரும் நாளெல்லாம் பொங்கல் பண்டிகைதான்.தீமை அழிந்து நன்மை வெற்றி பெரும் நாளெல்லாம் தசராதான்.இயேசு கிறிஸ்துவின் அவதார குணங்களுடன் ஒரு பிறப்பு நிகழும் நாட்கள் க்ரிஸ்மஸ்தான்.  சூரசம்ஹாரம் முருகப் பெருமான் நிகழ்த்தினது போல் நம் கெட்ட குணம் ஒன்று மறையும் நாள் கந்தசஷ்டிதான்.மனசின் எல்லா மூலைகளிலும் விளக்கெரிந்தால் கார்த்திகைதான்.லலிதா சஹஸ்ரநாமமும் சௌந்தர்யலஹரியும் பாராயணம் செய்யும் நேரம் அம்பாள் மனச் சிம்மாசனத்தில் ஓடி வந்தமரும் நாளெல்லாம் லக்ஷ்மி பூஜைதான்.ஒழுங்காக வாழ்ந்தால் எல்லா நாளும் நல்லனதான் .அப்படி என்றால் இந்த வருடம் அக்டோபர் 29 மட்டும் அல்ல.தினமும் தீபாவளிதான்.

ரஞ்ஜனி த்யாகு

MOTHER PROTECTS 

PERFECTION

சூரியன் ஒரு நாள் விடாமல் கிழக்கு திசையிலேயே உதித்து மேற்கே மறைகிறது.பூமி நிறுத்தாமல் சுற்றுகிறது.நம் உடம்புக்குள் என்ன பெரிய சமாச்சாரங்கள் நடக்கின்றன என அறியாமலேயே,நுரையீரலும் கல்லீரலும் எங்கே உள்ளன என்று தெரியாமலேயே ஜீவித்திருக்கிறோம்.ரிதம் தப்பாது எல்லாம் நடக்கின்றன.இவையாவது தேவலை.அடுத்த லெவல் நிகழ்வுகளை ஆராய்ந்தால் காலை விழித்தவுடன் காபி கேட்கிறது நாக்கு.அதுவும் நல்ல காபி.அம்மாவோ மனைவியோ சமைத்ததில் துளி உப்பு கூடினால் முகம் அஷ்ட கோணலாகிறது.அப்பாவோ கணவனோ மகனோ ஒரு மாதம் வேலை இல்லாமல் இருந்தால் அந்த அவர்களின் நேரம் பணமாகவில்லயே என்ற கவலை வருகிறது.உணவகங்களில் ஊசிப் போன சட்னி போட்டால் ஒத்துக்  கொள்வோமா, பெண்கள், சட்டையைத் தையல்காரன் சற்று மாற்றித் தைத்தால் உண்டு இல்லை என்று பண்ணி விட மாட்டார்களா,சாலை விதிகளை மதிக்காது போகும் பசங்களை" ஏய் பொறம்போக்கு சொல்லிட்டு வந்திட்டியா" என்று ஒரு முறை கூட திட்டாதவர் உண்டா,வீட்டு வேலை செய்பவர்கள் ஒரு நாள் வரவில்லை என்றால் ஏதோ துடைப்பத்தையே கையில் தொடாதோர் போல சலித்துக் கொள்ளாத பெண்கள் உண்டா,மேலதிகாரியை வில்லன் போல குடும்பத்திடம் சித்தரிக்காத ஆண்கள் உண்டா,குழந்தைகள் 99 மதிப்பெண் வாங்கி ஒரு மார்க் தவற விட்டதுக்காக அவர்களின் தன்னம்பிக்கையையே கெடுப்பது போல் பேசாத பெற்றோர் உண்டா,தன் சிவப்புத் தோல் மேல் கர்வம் இல்லாதவர்,கறுப்புத் தோலுக்காகக் கடவுளையே சபிக்காதவர் உண்டா ," உன்னைப் புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கிறேன் நான் சொல்வது தவறாக இருக்கலாம்" என்று தணிந்து செல்பவர் உண்டா .இவை அத்தனையையும் யோசித்துப் பார்த்தால் என்ன தெரிகிறது? PERFECTION என ஒன்று உள்ளது.ஆனால் அது மற்றவரிடம் நாம் எதிர்பார்க்கும் ஒன்றாக மட்டுமே உள்ளது.

தமிழ்ப் பதம் என்ன?நீங்கள் அறிவீர்களா? Perfection என்பது முழுமையா?ஆமாம்.இறைவன் படைப்பில்,இயற்கையில் இந்த முழுமை வெளிப்படுகிறது.நம் உருவத்தில் இருந்து,நம் இயக்கம் வரை எல்லாம் ஒழுங்கு.நம்மால் நினைத்துப் பார்த்தாலே பரவசமாகும் அளவு ஒழுங்கு.ஒரு வினாடி ஒழுங்கு மாறினால் என்ன ஆகும்.ஒரு விநாடி இதயத் துடிப்பு நிற்கிறதா?நின்றால் அதன் பெயர் என்ன? "நாம் சாதா மனித இனம்.எப்போதும் ஒரு போல் இருக்க இயலாது.தவறுவது இயற்கை" என்று சமாதானம் சொல்லிக் கொள்கிறோம்.தவறுவது இயற்கை அல்ல.தவறாமல் இருப்பதுதான் இயற்கை.முழுமையைப் பற்றி நமக்கு double standard .மற்றவர் வளவள எனப் பேசுவதைக் கிண்டல் செய்வோம்.நாம் வாய் மூட மாட்டோம்.மற்றவருக்கு இடைஞ்சலாக வண்டி நிறுத்துவோம்.யாராவது செய்தால் சண்டை இடுவோம்.நாம் ,மற்றவர் புண்படப் பேசினால்,அதன் பெயர் நல்ல அறிவுரை.நாம் ரொம்ப frank என்று பொருள்.அதுவே மற்றவர் நம்மை சாதாரணமாக எதுவும் சொன்னால்,நமக்கு சொல் பொறுக்காது.நம்மிடம் பேசியவர் மஹா கெட்ட நபர்.இன்று கற்காததை நாளை கற்றுக் கொள்ளலாம்  என்று ஒத்திப் போடும் அலட்சியம். "கற்க கசடற "என்பதும் " செய்வன திருந்தச் செய் "என்பதும் புத்தகத்தில் படித்து மறந்த வாக்கியங்கள்.

என்ன காரணம்?நினைவும் வாக்கும் செயலும் perfect ஆக இல்லாதவர்கள் அதற்கு முயற்சியாவது செய்து கொண்டு அமைதி கடைப் பிடிக்கவாவது வேண்டாமா?மற்றவருக்கு நீதி வழங்க வேண்டாம்.மற்றவர் நம்மை அங்கீகரிக்க வேண்டும் என்ற ஏக்கமும் வேண்டாம்.Let us just try to achieve perfection in all that we do.Perfect மனிதர்கள்,casual மனிதர்கள் என்ற இரு சாராரை எடுத்துக் கொண்டு சில சிந்தனைகள்.தங்களை perfectionists என்று நினைத்துக் கொள்பவர் உண்மையில் முழுமை பெற்றவர்கள் இல்லை.முழுமை இன்னும் அதிக முழுமை வேண்டும் என்று எண்ணும் .லேசில் த்ருப்திப் படாது.நான் முழுமை அடைய விரும்புகிறேன் முயல்கிறேன் என்று சொல்லலாமே தவிர perfect ஆகி விட்டதாய்க் கூறவே முடியாது.ஏனெனில் perfection ஐ அளக்க அளவுகோல் எது?அதே போல் casual என்ற பிரிவினருக்கு perfection ஒரு obsession .அவர்கள் நிலைப்பாடு என்ன தெரியுமா?அவர்களுக்கும் முழுமை பிடிக்கும்.ஆனால் மற்றவரிடம் அதைப் பார்க்க அதிகம் பிடிக்கும்.எங்கே , "நான் perfect இல்லை என்னால் அப்படி இருப்பதும் இயலாது" என்பவர்களிடம் ஒரு நேரத்திற்கு அவர்களை சந்திப்பதாய்க் கூறிவிட்டு அரை மணி தாமதமாகப் போங்கள் .வறுத்து எடுத்து விடுவார்கள். "மற்றதெல்லாம் தேவலை.நேரம் தப்புவது மட்டும் என்னால் பொறுக்க முடியாது" என்பார்கள்.ஆனால் உண்மை என்னவெனில் மற்றவருடைய imperfection எதுவும் அவர்களுக்குப் பொறுக்காது என்பதே.நீல கலர் புடவைக்கு ஏன் அதே வண்ண சட்டை தேடுகிறார்கள்?Perfection தான் உங்களுக்கு தேவை இல்லையே?கைக்கு வந்ததை போட்டுக் கொள்ளுங்களேன்!ஆக நான் perfect என்று சொல்பவர்களும் சரி casual என்று சொல்பவர்களும் சரி தங்களை ஏமாற்றிக் கொள்கிறார்கள்.சரியான வாதம் எது.?நான் மனிதன்.என்னிடம் குறைகள் உண்டு.அவற்றிற்கு நானே பொறுப்பு.ஆனால் குறைகளை நிறைகளாக்க கண்டிப்பாக முயல்வேன் என்பதே.

சிறப்பான வேலைகள் செய்வது perfection அல்ல.சாதாரண வேலைகளை சிறப்பாகப் பண்ணுவதுதான் perfection .நாம் முழுமை அடைய அடைய மற்றவர் குறைகள் தெரிவதில்லை.இது நம் வாழ்வு.முடிந்தவரை நன்றாக வாழத்தான் வேண்டும்.எல்லாவற்றையும் சரியாகச் செய்தல் ஒரு திறமை என நினைக்கிறோம்.ஆனால் அது ஒரு attitude .நாம் யாராக வேண்டுமானாலும் இருக்கலாம்.நாம் அடையக்  கூடிய விதத்தில் some kind of excellence இருந்தே தீரும்.துப்புரவுத் தொழிலாளர்கள் சாலை பெருக்குவது திறம்படச்  செய்யட்டும்.சிவில் என்ஜினியர் ரோடு போடுவதை நன்றாகச்  செய்யட்டும்.என்ன வேலை என்பது பற்றி பேசவில்லை.எதுவானாலும் அதை பூரணமாக செய்வது பற்றித்தான் பேச்சு.Anything worth doing is worth doing right.இவை எல்லாம் பல பெரியோர் சொல்லிக் கேட்டவை.

சொல்லாமல் முடிக்க இயலுவதில்லை.அக வாழ்வும் புற  வாழ்வும் தொடர்புடையன.நினைவுத் தூய்மை,அதை ஒட்டிய பேச்சு,செயல் ஆகியவை அகம் perfect ஆக உள்ளதன் வெளிப்பாடு.புறவாழ்வின் முழுமை பலவகைகளில் வெளிப்படுகிறது.முடிந்தவரை best ற்கு கீழான எதற்கும் உடன்படல் கூடாது.வெள்ளத்தனையது மலர்நீட்டம்.மாந்தர்தம் உள்ளத்தனையது உயர்வு.உள்ளுவதெல்லாம் உயர்வாகவே இருக்கட்டுமே?எதற்கு compromise ? தேவை இல்லை.என் ideal க்கு குறைவான எதையும் ஒப்புக் கொள்ள மாட்டேன் என்பது கர்வம் அல்ல.திமிர் அல்ல.எளிமை.எனக்கு ஒத்துவராது என்று விலகும் எளிமை.செம்மை.உலகம் ஒழுங்குடன் படைக்கப் பட்டுள்ளது.இசைவுடன் இயற்கை இயங்குகிறது.உலகம் imperfect ஆகிறது என்றால் அது perfection இல்லாத அதற்கு முயற்சியும் செய்யாத நம்மால்.இந்த போஸ்ட்டையும் முழுமையாக முடித்த உணர்வு இல்லை.

ரஞ்ஜனி த்யாகு

MOTHER PROTECTS