நாம் உலகத்தைக் கூர்ந்து பார்க்கிறோம்.சிலர் நம்மையே பார்த்துக் கொள்வதையும் செய்கிறோம்.ஒருவரின் பார்வை மற்றவரது போல் இருப்பதில்லை,அவர்கள் ஈருடல் ஓருயிர் போல நெருக்கமானவர்களாய் இருப்பினும்.யாரும் மற்றவருக்காக கருத்துக்களை மாற்றிக் கொள்வதும் இல்லை.In English we say putting yourself in others shoes.மற்றவர் கோணத்தில் இருந்தும் பிரச்சினைகளை அணுகுவது.அது சாமானியமான காரியம் இல்லை.பொறுமை முயற்சி எல்லாமும் தேவை.Sometimes we will compromise saying it is better to endure than trying to cure.இதற்கு எல்லாவற்றையும் அதிக முக்கியத்துவம் கொடுத்து குழப்பிக் கொள்ளாமல் அதனதன் போக்கில் எடுத்துக் கொள்வது ஒன்றே வழி.சின்னதாக ஒரு வேண்டாத எண்ணம் மனதில் புக முயற்சிப்பது தெரிந்தாலே உடனடி 144 போட வேண்டியது அவசியம்.
உலகில் ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொருவரும் அதிசயம்தான்.நாம் சினிமா பாடல் வரிகளை சில நேரம் ரொம்ப சாதாரணமாய் எடுத்துக் கொள்கிறோம்.இப்போதும் மிக அழகிய பாடல்கள் உண்டு.நேற்று பூவுக்குள் மறைந்திருக்கும் கனிக் கூட்டம் அதிசயம் பாட்டுக் கேட்டேன்.கவிஞர் வைர முத்துவின் பேனாவைக் கடன் வாங்கி வந்தால் நமக்கும் அப்படி எழுத வருமா என அதிசயமாக இருந்தது.எல்லாம் அதிசயம்தான்.தாஜ்மஹால் மட்டும் அல்ல.Thoughts பற்றி அரவிந்த அன்னை எழுதிய இரண்டு பகுதிகள் இன்று படித்தேன்.மனதின் ஆழங்களில் உள்ளதை எல்லாம் என் முன்னால் யாரோ தோண்டி எடுத்து வைத்து விட்டது போல அதிர்ச்சியும் ஆச்சரியமும் அடைந்தேன்.இன்று நவம்பர் 17 ம் தேதி அன்னையின் மஹா சமாதி தினம்.மனம் தனியே பிரிந்து அரவிந்தாஸ்ரமத்தின் உள்ளே சென்று மலர்க் குவியலால் மூடப் பட்ட ஸ்வாமி அரவிந்தர் அன்னை சமாதியில் தஞ்சம்.அதிசயங்களுக்கும் ஆஸ்ரமத்திற்கும் என்ன தொடர்பு என்று தோன்றுகிறதா?சரிதான்.தொடர்பு உள்ளது.சொல்ல முயல்கிறேன்.அதி வேகமான எண்ணங்கள் நினைவுகள்,அவற்றை உள்ளடக்கிய சற்று நிதானப் பட்டு விட்ட உடல்,வயது,டைப் செய்வதில் குறைந்த திறமை இவற்றை வைத்துக் கொண்டு இவ்வளவுதான் பேச முடிகிறது.
நினைவுகள் என்னைப் பொறுத்த மட்டில் actions ஐ விடவும் சக்தி வாய்ந்தவை.நல்ல,தீய நினைவுகள் இரண்டுமேதான்.நல்ல நினைவுகள் நடக்க இயலாது என்பவற்றைக் கூட நடத்தி விடும் சக்தி வாய்ந்தவை.அதை உணர்ந்திருக்கிறேன்.நீங்கள்?நினைவு என்றால் தீவிரமான நினைவு.மனதில் அப்பப்போ கடந்து செல்லும் சாதாரண மேலோட்டமான நினைவு அலைகள் அல்ல.நம் நினைவுகளை கவனிக்க வேண்டியது மிக அவசியம்.எண்ணங்களின் முக்கியத்துவம் பற்றி தம்மபதம் கூறுகிறது,ஒரு விரோதி நமக்கு செய்வதை விட நம்மை சுத்தமாக வெறுக்கும் ஒருவர் நமக்கு செய்வதை விட அதிகமான தீமை ஒரு misdirected thought ஆல் நமக்கு விளைகிறது.அதே போல ஒரு well directed thought செய்யும் நன்மையை வேறு யாரும் நமக்கு செய்யவும் முடியாது.
We are contaminated each day each minute.எல்லா நினைவுகளும் மனதின் ஒரு craving ஐயே -(சரியான தமிழ்ப் பதம் கிடைக்கவில்லை) வெளிப் படுத்துகிறது.தேடல் என வேண்டுமானால் கூறலாம்.இதில் இருந்து வெளி வரவே வேண்டும்.ஒரு நாளில் நடப்பதல்ல இது.To fight against thoughts,it is necessary to receive them first,to admit them,deliberately allow oneself to be contaminated, absorb the sickness and try to destroy the deadly germ by healing oneself.மனதில் நடக்கும் ஒரு போர் இது.தீவிரமான போர் புரிதலே வெற்றி தரும்.ஒவ்வொரு முறை யாரையாவது எதையாவது தவறாக எண்ணும் temptation வரும் போதெல்லாம் அல்லது தேவை அற்றதோ என்ற tag தாங்கி வரும் எண்ணங்கள் வரும் போதெல்லாம் நம் மனதில் சிறுக சிறுக சேர்த்து வைத்த pure disinterested thoughts கொண்டு அதை தூக்கிப் போட முயல வேண்டும்.நம் மனதின் பரபரப்பையும் கவலைகளையும் பயங்களையும் இந்த முயற்சி எந்த அளவு அமைதி கொண்டு replace செய்து விடுகிறது என்று ஒரு முறை உணர்ந்தால் தயங்காமல் வேலையை ஆரம்பித்து விடுவோம்.
ஒவ்வொரு மனமும் அதன் எண்ணங்களும் அதிசயம்தான்.கொஞ்சம் யோசித்தால் நம் கணிப்புகள் எவ்வளவு கனிவற்றவை என்பது நமக்கே தெரியும்.அது அறியாமைதான்.ரொம்ப வருந்த வேண்டாம்.திருத்திக் கொள்ள முயன்றால் போதும்.மற்றவர் பற்றி அறியும் திறன் நமக்கு இல்லை என்பதை மறுபடி மறுபடி நமக்கு நாமே சொல்லிக் கொள்ள வேண்டும்.மற்றவரிடம் நாம் காணும் குறைகளை எடுத்துக் கொண்டால் அவர்களிடம் எது நம்மை கோபப் படுத்துகிறதோ அது உள்ளுக்குள் கண்டிப்பாக நம்மிடமும் இருக்கும்.நம் மன அழுக்குகளையே பெரும்பாலும் நாம் வெளியே பார்க்கிறோம்.சலவை செய்த வெள்ளைத் துணி போல அப்பழுக்கற்று மனம் இருந்தால் யாருடைய குறைகளும் தெரியாது.யாரையும் குறை சொல்லத் தோன்றாது.ஒன்று நல்லது அல்லது கெட்டது எனத் தீர்மானிக்கும் அறிவு பெற்றுள்ளோமா?வாய்ப்பே இல்லை.மனிதனுக்கு அதைத் தீர்மானிக்கும் அறிவு இல்லை.எல்லாம் relative .எனக்கு ஒன்று சரி.அது உங்கள் பார்வையில் தப்பாக இருக்கலாம்.
போஸ்ட் நீள்கிறது.இப்போதைக்கு அவரவர் வேலையை எண்ணங்களைப் பார்ப்போம்.நன்றாக வாழ வேண்டும் என்றால் சரியாக எண்ண வேண்டும்.ஒரே வழியில் சென்றடையும் ஊர் போல உண்மைக்கு ஒரு வழிதான்.வாய் மொழியாகவும் உடல் மொழியாகவும் வெளிப் படும் முன்னே பிறந்து விடுவதால் நினைவே பெரிது.மழை வெள்ளத்தில் சென்னை மிதந்து கொண்டுள்ளது.வெளியே வந்து எட்டிப் பார்க்கிறோம்.நம் திட்டங்களைப் பாழாக்கி விட்டது,துணி காயாது,அலுவலகம் போகும் முன் நனைந்து விடுவோம் என்பது போன்ற எண்ணங்கள்தான் முதலில் நம்மை ஆக்கிரமிக்கின்றன.மழை ஒரு இயற்கை நிகழ்வு.ஆனால் நம் மனம் வேறு மிக முக்கியமான எதுவும் நம்மை ஆக்ரமிக்காத வரை இந்த சிறிய நிகழ்வு அதன் சாதக பாதகங்களைப் பற்றியே வட்டமிடுகிறது.இப்படித்தான் மனித வாழ்நாட்கள் கடந்து போகின்றன.இவற்றைஎல்லாம்தான் thoughts என்று தப்பாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.ஆனால் இவை எல்லாம் தெளிவற்ற தேவையற்ற mental agitations என்ற category ல்தான் அடங்கும்.கஷ்டமாக இருப்பினும் மிக சாதாரணமான இந்த நினைவுகள் இல்லாமல் மூளையைக் காலியாக வைத்துக் கொண்டால்தான்,உண்மையான thought process ஏற்படும்.நம்முடைய weaknesses ஐ சரி என்று justify பண்ணிக் கொள்வதை நிறுத்த வேண்டும். We shall have a second part.I have ended abruptly.
ரஞ்ஜனி த்யாகு
உலகில் ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொருவரும் அதிசயம்தான்.நாம் சினிமா பாடல் வரிகளை சில நேரம் ரொம்ப சாதாரணமாய் எடுத்துக் கொள்கிறோம்.இப்போதும் மிக அழகிய பாடல்கள் உண்டு.நேற்று பூவுக்குள் மறைந்திருக்கும் கனிக் கூட்டம் அதிசயம் பாட்டுக் கேட்டேன்.கவிஞர் வைர முத்துவின் பேனாவைக் கடன் வாங்கி வந்தால் நமக்கும் அப்படி எழுத வருமா என அதிசயமாக இருந்தது.எல்லாம் அதிசயம்தான்.தாஜ்மஹால் மட்டும் அல்ல.Thoughts பற்றி அரவிந்த அன்னை எழுதிய இரண்டு பகுதிகள் இன்று படித்தேன்.மனதின் ஆழங்களில் உள்ளதை எல்லாம் என் முன்னால் யாரோ தோண்டி எடுத்து வைத்து விட்டது போல அதிர்ச்சியும் ஆச்சரியமும் அடைந்தேன்.இன்று நவம்பர் 17 ம் தேதி அன்னையின் மஹா சமாதி தினம்.மனம் தனியே பிரிந்து அரவிந்தாஸ்ரமத்தின் உள்ளே சென்று மலர்க் குவியலால் மூடப் பட்ட ஸ்வாமி அரவிந்தர் அன்னை சமாதியில் தஞ்சம்.அதிசயங்களுக்கும் ஆஸ்ரமத்திற்கும் என்ன தொடர்பு என்று தோன்றுகிறதா?சரிதான்.தொடர்பு உள்ளது.சொல்ல முயல்கிறேன்.அதி வேகமான எண்ணங்கள் நினைவுகள்,அவற்றை உள்ளடக்கிய சற்று நிதானப் பட்டு விட்ட உடல்,வயது,டைப் செய்வதில் குறைந்த திறமை இவற்றை வைத்துக் கொண்டு இவ்வளவுதான் பேச முடிகிறது.
நினைவுகள் என்னைப் பொறுத்த மட்டில் actions ஐ விடவும் சக்தி வாய்ந்தவை.நல்ல,தீய நினைவுகள் இரண்டுமேதான்.நல்ல நினைவுகள் நடக்க இயலாது என்பவற்றைக் கூட நடத்தி விடும் சக்தி வாய்ந்தவை.அதை உணர்ந்திருக்கிறேன்.நீங்கள்?நினைவு என்றால் தீவிரமான நினைவு.மனதில் அப்பப்போ கடந்து செல்லும் சாதாரண மேலோட்டமான நினைவு அலைகள் அல்ல.நம் நினைவுகளை கவனிக்க வேண்டியது மிக அவசியம்.எண்ணங்களின் முக்கியத்துவம் பற்றி தம்மபதம் கூறுகிறது,ஒரு விரோதி நமக்கு செய்வதை விட நம்மை சுத்தமாக வெறுக்கும் ஒருவர் நமக்கு செய்வதை விட அதிகமான தீமை ஒரு misdirected thought ஆல் நமக்கு விளைகிறது.அதே போல ஒரு well directed thought செய்யும் நன்மையை வேறு யாரும் நமக்கு செய்யவும் முடியாது.
We are contaminated each day each minute.எல்லா நினைவுகளும் மனதின் ஒரு craving ஐயே -(சரியான தமிழ்ப் பதம் கிடைக்கவில்லை) வெளிப் படுத்துகிறது.தேடல் என வேண்டுமானால் கூறலாம்.இதில் இருந்து வெளி வரவே வேண்டும்.ஒரு நாளில் நடப்பதல்ல இது.To fight against thoughts,it is necessary to receive them first,to admit them,deliberately allow oneself to be contaminated, absorb the sickness and try to destroy the deadly germ by healing oneself.மனதில் நடக்கும் ஒரு போர் இது.தீவிரமான போர் புரிதலே வெற்றி தரும்.ஒவ்வொரு முறை யாரையாவது எதையாவது தவறாக எண்ணும் temptation வரும் போதெல்லாம் அல்லது தேவை அற்றதோ என்ற tag தாங்கி வரும் எண்ணங்கள் வரும் போதெல்லாம் நம் மனதில் சிறுக சிறுக சேர்த்து வைத்த pure disinterested thoughts கொண்டு அதை தூக்கிப் போட முயல வேண்டும்.நம் மனதின் பரபரப்பையும் கவலைகளையும் பயங்களையும் இந்த முயற்சி எந்த அளவு அமைதி கொண்டு replace செய்து விடுகிறது என்று ஒரு முறை உணர்ந்தால் தயங்காமல் வேலையை ஆரம்பித்து விடுவோம்.
ஒவ்வொரு மனமும் அதன் எண்ணங்களும் அதிசயம்தான்.கொஞ்சம் யோசித்தால் நம் கணிப்புகள் எவ்வளவு கனிவற்றவை என்பது நமக்கே தெரியும்.அது அறியாமைதான்.ரொம்ப வருந்த வேண்டாம்.திருத்திக் கொள்ள முயன்றால் போதும்.மற்றவர் பற்றி அறியும் திறன் நமக்கு இல்லை என்பதை மறுபடி மறுபடி நமக்கு நாமே சொல்லிக் கொள்ள வேண்டும்.மற்றவரிடம் நாம் காணும் குறைகளை எடுத்துக் கொண்டால் அவர்களிடம் எது நம்மை கோபப் படுத்துகிறதோ அது உள்ளுக்குள் கண்டிப்பாக நம்மிடமும் இருக்கும்.நம் மன அழுக்குகளையே பெரும்பாலும் நாம் வெளியே பார்க்கிறோம்.சலவை செய்த வெள்ளைத் துணி போல அப்பழுக்கற்று மனம் இருந்தால் யாருடைய குறைகளும் தெரியாது.யாரையும் குறை சொல்லத் தோன்றாது.ஒன்று நல்லது அல்லது கெட்டது எனத் தீர்மானிக்கும் அறிவு பெற்றுள்ளோமா?வாய்ப்பே இல்லை.மனிதனுக்கு அதைத் தீர்மானிக்கும் அறிவு இல்லை.எல்லாம் relative .எனக்கு ஒன்று சரி.அது உங்கள் பார்வையில் தப்பாக இருக்கலாம்.
போஸ்ட் நீள்கிறது.இப்போதைக்கு அவரவர் வேலையை எண்ணங்களைப் பார்ப்போம்.நன்றாக வாழ வேண்டும் என்றால் சரியாக எண்ண வேண்டும்.ஒரே வழியில் சென்றடையும் ஊர் போல உண்மைக்கு ஒரு வழிதான்.வாய் மொழியாகவும் உடல் மொழியாகவும் வெளிப் படும் முன்னே பிறந்து விடுவதால் நினைவே பெரிது.மழை வெள்ளத்தில் சென்னை மிதந்து கொண்டுள்ளது.வெளியே வந்து எட்டிப் பார்க்கிறோம்.நம் திட்டங்களைப் பாழாக்கி விட்டது,துணி காயாது,அலுவலகம் போகும் முன் நனைந்து விடுவோம் என்பது போன்ற எண்ணங்கள்தான் முதலில் நம்மை ஆக்கிரமிக்கின்றன.மழை ஒரு இயற்கை நிகழ்வு.ஆனால் நம் மனம் வேறு மிக முக்கியமான எதுவும் நம்மை ஆக்ரமிக்காத வரை இந்த சிறிய நிகழ்வு அதன் சாதக பாதகங்களைப் பற்றியே வட்டமிடுகிறது.இப்படித்தான் மனித வாழ்நாட்கள் கடந்து போகின்றன.இவற்றைஎல்லாம்தான் thoughts என்று தப்பாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.ஆனால் இவை எல்லாம் தெளிவற்ற தேவையற்ற mental agitations என்ற category ல்தான் அடங்கும்.கஷ்டமாக இருப்பினும் மிக சாதாரணமான இந்த நினைவுகள் இல்லாமல் மூளையைக் காலியாக வைத்துக் கொண்டால்தான்,உண்மையான thought process ஏற்படும்.நம்முடைய weaknesses ஐ சரி என்று justify பண்ணிக் கொள்வதை நிறுத்த வேண்டும். We shall have a second part.I have ended abruptly.
ரஞ்ஜனி த்யாகு
MOTHER PROTECTS
