மறக்க வேண்டியவற்றை ஞாபகம் வைத்துக் கொள்ளக் கூடாது.ஞாபகம் வைத்துக் கொள்ள வேண்டியவற்றை மறக்கக் கூடாது.இப்படி கூடும் கூடாது என்பதைத் தாண்டி,நாம் இன்றியமையாதவை என நினைக்கும் விஷயங்கள் மறப்பதில்லை.நம் ஆழ்மனதே வேண்டாம் என்று தள்ளும் விஷயங்கள் மட்டுமே நம்மால் மறக்கப் படுகின்றன.நம் விருப்பத்தின் பேரில் நிகழ்வதே மறதி.காதலிக்கும் போது பிறந்த நாள்,சந்தித்த நாள்,அன்று போட்டிருந்த சல்வார்,காதல் தெரிவித்த தருணம்,சேர்ந்து சாப்பிட்ட உணவகம் என்று வெளிப்பார்வைக்கு,வெளியில் இருந்து பார்ப்பவர்களுக்கு அனாவசியமாகத் தெரியும் விஷயங்களை இளைஞர்கள் மறப்பதில்லை.ஆனால் திருமணம் ஆன பின்னர்,இரண்டாவது கல்யாண நாளில் மனைவி இனிப்பு செய்தால் "இன்று என்னம்மா விசேஷம்"என்று கேட்பவர் உண்டு.காதலித்த போது அவளைக் கவர்வது முக்கியம்.கவர்வதற்கு கால்காசு பிரயோசனம் இல்லாத பல ஞாபகத்தில் இருக்க வேண்டும்.கல்யாணம் ஆன பின் நிஜ வாழ்வின் போராட்டங்கள்.ஞாபகம் வைத்துக் கொள்ள வேண்டியதை வைத்துக் கொண்டாலும் கொள்ளாவிட்டாலும் நோ டென்ஷன் .அதன் பெயர் மறதி இல்லை.விரும்பித் தொலைத்துவிட்ட ஞாபகங்கள்.(இந்த விஷயங்களில்,பெண்கள் sincere தான்.கிறிஸ்து பிறப்பதற்கு முன்,பின் என்பது போல்,அவர்கள் திருமணத்திற்கு முன்னும் பின்னும் அவர்களே.இப்போது எல்லாம் மாறிவிட்டது என்ற விவாதம் வேண்டாம்.போஸ்ட் அது பற்றியதல்ல)
இந்தப் போஸ்ட்டிற்குக் கரு தந்தது ஒரு தோழர்.சில மாதங்களுக்குப் பின் அவரை சந்தித்தேன்."அப்பா எப்படி இருக்கிறார்"என்று இரண்டு மாதங்கள் முன்னர்தான் இவ்வுலகை விட்டு நீங்கிய என் தந்தை பற்றி விசாரித்தார்.இதில் என்ன ஆச்சரியம் என்றால்,அவருடையதுதான் நான் receive செய்த condolence மெசேஜ்களில் ஆழமான வார்த்தைகளில் எழுதப்பட்ட ஒன்று.எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.அவருடைய கேள்வி மறதியில் பிறந்தது என்ற சமாதானம் வேறொரு உறவினரால் கூறப் பட்டது.எவ்வாறு இது சாத்தியம் என்று யோசிக்க வைத்தது.
எனக்கு ஆறாம் வகுப்பில் படித்த திருக்குறள் மறக்கவில்லை.கல்லூரியில் கற்ற Fluid mechanics ஞாபகம் இல்லை.என் தோழிக்கு இதுவே மாறி இருக்கலாம்.சிலருக்கு ரெண்டும் அழியாது மனதில் இருக்கலாம்.நாம் எதற்கு,யாருக்கு எத்துணை கவனம் அளிக்கிறோம் என்பது நம் ஞாபக ஏடுகளைப் புரட்டினால் தெரியும்.வயது ஞாபகமறதி ஏற்படுத்தும்.இல்லை என்று சொல்லவில்லை.அது எந்த மாதிரி மறத்தல் தெரியுமா?At a very superficial level . Functional level .இன்று வங்கி செல்ல வேண்டும்,பால் உறை விட வேண்டும்,
அயர்ன் பண்ண எத்தனை துணி கொடுத்தோம், என்று லைசென்ஸ் புதுப்பிக்க வேண்டும் ,tax கட்ட வேண்டிய நாள் எது என்பதெல்லாம் வயதானால்--அடிக்கோடிட்டு சொல்கிறேன்,வயதானால் மறக்க வாய்ப்புண்டு.அதைக் கூட senior citizen பதவியை அடையாதவர் செய்யக் கூடாது.சாப்பிட,டி வி பார்க்க,வாரம் ஒரு நாள் ஹோட்டலில் சாப்பிட,பீரோ வழிந்தாலும் புதுக் துணி,நகை வாங்க மறக்கிறோமா?மற்றதெல்லாம் மட்டும் எப்படி மறக்கும்?Alzheimer 's disease என்று ஒன்று சொல்கிறார்கள்.அது தாக்கப் பட்டதாக மருத்துவர் கூறினால் நம்பலாம்.மருத்துவ சமூகம் beautiful ஆக பெயர் வைத்து விட்டது.உண்மையில் இந்த நோயின் symptoms இல்லாமல் எல்லாவற்றையும் மறப்பதும் வியாதியே.அதற்கு மனத்தை treat பண்ண வேண்டும்.வயதால் சிறிய நிகழ்வுகளை மறப்பவர்களிடம் கேளுங்கள்,தாயாதிகள்,பங்காளிகள் பெயரை சட் எனக் கூறுவார்கள்.அப்படி என்றால் என்ன பொருள்?எனக்கு எதெல்லாம் இப்போது தேவை இல்லையோ அவற்றை மூளைக்கு அதிக strain கொடுத்து வைத்துக் கொள்ளத் தேவை இல்லை,என்பதுதானே?
மறதி indifference ஐ வெளிப் படுத்துகிறது.நீயும் உன் பற்றின சமாச்சாரமும் எனக்கு எதற்கு என்று மறைமுக வாக்குமூலம் தருகிறது.வேண்டியவற்றை மறத்தல் தவறு.வேண்டாதவற்றை மறத்தல் வரம்.மாறிப் பண்ணினால் குழப்பம்.நாம் ஒவ்வொருவரும் ஒரு தனி உலகில்,மற்றவர் இல்லாத, நுழைய முடியாத அக உலகில் வாழ்கிறோம்.நம் எண்ணங்களால் ஆன உலகம் அது.எதை மறக்கிறோமோ அது நம் எண்ணங்களில் இருந்ததில்லை என்பதையே அது காட்டுகிறது.ஞாபக மடிப்பில் நம் விருப்பத்துடன் செய்த பதிவுகள் மறக்காது.நம்மைத் தொடும் மனிதர்கள்,நிகழ்வுகள்தான் பதிவாகும்.நாமும் எல்லாவற்றையும் மனதில் ஏற்றிக் கொள்வது இயலாது.மற்றவர் அப்படி செய்வார்கள் என்று எண்ணுவதும் அர்த்தமற்றது.ஆனால் மறதி என்ற வார்த்தைக்குப் பதில்,தொலைத்த ஞாபகங்கள் என்று சொல்லிக் கொண்டால் நன்றாக இருக்கும்.
ரஞ்ஜனி த்யாகு
MOTHER PROTECTS
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக