வாழ்க்கை கதையின் நாயக நாயகிகள்

அவரவர் வாழ்க்கையின் கதாநாயகன்,கதாநாயகி அவர்கள்தான்.பூமிக்கு நடிக்க வந்த நொடி நீண்ட வாழ்வெனும் நாடகத்தின் முக்கிய பாத்திரமாகி விடுகிறோம்.கதையில்,சினிமாவில்,நாடகத்தில் ஹீரோ நல்லவன்.அவனுக்குத் துணை போவோர் எல்லோரும் நல்லவர்.வில்லன்கள் இருப்பார்கள்.ஹீரோவுக்கு எல்லோருடனும் தொடர்புண்டு.ராமாயணக் கதையின் நாயகன் உண்மையான ஹீரோ.அவன்தான் உண்மையில் ஹீரோ. "நீ என்ன ராமனா" என்ற வழக்கு நமக்குத் தெரியும். ராவணன் வாழ்வில் அவனே ஹீரோ.ராமன் யாரையும் விரோதியாய் நோக்கவில்லை.தசரத மஹாராஜா வனம் போகக் கட்டளை பிறப்பித்த போதும் அவன் முகம் சித்திரத்தில் அலர்ந்த செந்தாமரையாகவே இருந்தது என்கிறார் கம்பர்.நிஜப்பூ வாடும்.சித்திரப்பூ வாடாது.கைகேயி,மந்தரை,சூர்ப்பணகை ,சுக்ரீவன்,குகன்,விபீஷணன் என்ற ஆயிரம் ராமாயணக் கதாபாத்திரங்களில் யாருடனும் ராமனுக்கு துவேஷம் துளியும் இல்லை.நல்ல ,அல்லாத பல பெயர்களை சேர்த்துச் சொல்லுகிறேன்.துவேஷம் அல்லாதது மட்டுமில்லை.எல்லோரிடமும் ஒரே பார்வை இருந்தது.கருணை இருந்தது.ராவணன் மட்டும் செய்யக் கூடாத மாபாதகம் செய்து ஸ்ரீ ராமனால் வதம் செய்யப்படுகிறான்.சூட்சுமமாகப் பார்த்தால் அவன் மோட்சத்தை நல்கின பெரும் கருணை ராமனுடையது.

நாம் அனைவரும் மனதில் வில்லன் போல் யோசித்து ஹீரோ போல் வாழ எண்ணுகிறோம்.அது நடக்காது.பிறரால் நமக்கு சங்கடங்கள் ஏற்படுகின்றன.உண்மைதான். "அரண்மனையை விட்டுக் காட்டுக்குப் போ" என்றால் சங்கடம் இல்லையா? நேற்று வரை பாசம் பொழிந்த அன்னை கைகேயியின் பாராமுகம் சங்கடம் இல்லையா? ராமாயணக் கதை ஓரளவு அறிந்தவர்கள்,சங்கடம் தரும் மனிதர்களை எதிர்கொள்ளும் போது தன்னை ராமனாக எதிரே உள்ளவரை அன்னை கைகேயியாக நினைத்துக் கொண்டால் மனசு கலங்காது.எந்த நல்ல விஷயம் கேட்டாலும்," சொல்லி விடலாம்,செய்வது கடினம் " என்றே ஒதுக்கி விடுகிறோம்.தப்பு.முயன்றால் முடியும்.முயலவே மனம் இல்லையென்றால் எப்படி? இன்னொன்று,நம் ஒவ்வொரு அணுவிலும் நேரான எண்ணங்கள் நிறைந்தாலொழிய உண்மையான அமைதியை நாம் அனுபவிப்பது சாத்தியம் இல்லை.நம்மை நாமே ஏமாற்றிக் கொள்ளும் வரை அமைதி இன்ஸ்டால்மென்டில்தான் கிடைக்கும்.பணம் எனக்கு பொருட்டல்ல என்போம்.மனசின் ஆழம் கணக்குப் போடுவோம்.அம்மா மாதிரிதான் மாமியார் என்று மற்றவரை ஏமாற்றுவோம்.மனசாட்சி வெளியே தெரியாமல் சிரிக்கும்.நாம் மற்றவருக்குத் தரும் அழுத்தம் நமக்குத் தெரிவதில்லை.கைகேயியால் ராமனுக்கு ஸ்ட்ரெஸ் தர முடியவில்லை.ராமனோ கைகேயிக்கு ஸ்ட்ரெஸ் தர நினைக்கவே இல்லை.அவன் முகம் ஏன் மலர் போல் இருக்காது?நம் முகம் எப்படி மலர்ந்திருக்கும் ?

நாம் நம்மைப் பற்றி முதலில் முழுமையாக அறிய வேண்டும்.அதை செய்யாமல் பிறர் செயல்களில், வாழ்வில் தலையிடுவதில் அர்த்தமில்லை.மற்றவர் என்னை எப்படி நடத்துகிறார்கள் அல்லது நடத்த வேண்டும்,என்பதை விட,யார் நம்மை எப்படி நோக்கினாலும்,நடத்தினாலும் நான் ராமன் போலத்தான் இருப்பேன் என்று நம் செயல்பாடுகளை அமைத்துக் கொள்ளலாமே? அப்போது ,நம் மனம் நம்வசப் படும் போது,மற்றவர் தரும் எந்தத் துன்பமும் நம் முன் செயல் இழக்கின்றன.ராவணன் வில்லன்.மற்றவரால் நம் வாழ்வு நடத்தப் பட்டால் நாம் வில்லன்தான்.மற்றவர் பேச்சு கேட்டு ஆசைவயப் படுதல் ,மற்றவர்களை நம் இஷ்டத்துக்கு ஆட்டுவித்து பலியிடுதல்,நல்லோர் சொல் அவமதித்தல் இன்னும் பல.கைகேயியும் விதிவசத்தால் இந்தக் குற்றங்கள் அனைத்தும் செய்தாள்.நாம் கதாநாயகனா வில்லனா என்பதை நமக்கு நாமே நிர்ணயித்துக் கொள்ளும் கட்டுப்பாடுகளே தீர்மானிக்கின்றன. ஹீரோ,வில்லன் எல்லோருக்கும் வாழ்வு சந்தோஷம் ,சங்கடம் இரண்டையும் தரும்.வேறுபடுவது அவரவர் பார்வை.அனைவரும் ஹீரோவாகவே பிறக்கிறோம்.அதே போல் வாழ்வது, Conscious Practice ,Constant Vigilance  இவை இருந்தால்தான் முடியும்.நம்மால் முடியும்.ராமாயணம் படித்தேன்,கேட்டேன்,தொலைக்காட்சியில் பார்த்தேன் என்பவர்களால்  முடிய வேண்டும்.முயற்சி செய்வோம்.ஓரடி வைப்பதும் நலமே.நெடிய,நல்ல பயணங்கள் அவ்வாறுதான் ஆரம்பிக்கின்றன.

ரஞ்ஜனி த்யாகு

MOTHER PROTECTS