ஆங்கிலத் தலைப்புகள் அதிகம் வருகின்றன.மாற்ற முயற்சிக்கிறேன்.Double Standards உடன் உள்ளவரைப் பார்ப்பது போல் ஆச்சரியம் எனக்கு ஏதும் இல்லை. அது ஒரு ஸ்வபாவம்.அப்பப்போ கண்ணை மூடித் திறப்பது போன்றதொரு நிலை. வேண்டியதை,தனக்கு சாதகமானதை பார்த்து மற்றவற்றில் இருந்து மனத்தால் உடலால் விலகிக் கொள்ளும் ஒரு நிலை. நாம் மற்றவரிடம் முகம் காட்டலாம்.ஆனால் அவர்கள் நம் கண் பார்த்துப் பேச வேண்டும்.நாம் குரல் உயர்த்தலாம்.பிறர் நிதானம் தவறலாகாது .
இடைவெளியின் பின் ஆன தொடரல் . எழுத்து ஒரு வடிகாலே . வேகமான எண்ண ஓட்டங்கள் வேறு நிகழ்வுகளால் திசை திருப்பப் பட்டால் வடிகால் தேவை அற்றதாய்ப் போய் விடுகிறது.ஆ ங் எங்கே விட்டேன்? ஒரே நேரம் இரு வேறு நிலைகளில் இருக்கும் இருப்பு.இரட்டைக் குதிரையில் சவாரி மேற்கொள்ளும் சாமர்த்தியம். அதை சந்திக்கும் போது வியப்பு ஏற்படுகிறது. நான் கண்டிப்பாக ஒரு குதிரை மேல்தான் போகிறேனா, என்ற ஆராய்ச்சி. ஆம் என்றே நினைக்கிறேன்.ஏன் என்றால் எனக்கு பயம். விழுந்து விட்டால் என்ற பயம்.பயம் இல்லை என்றாலே இரட்டைக் குதிரை சவாரி சாத்தியம். ஒரு குதிரை தள்ளி விட்டால் இன்னொன்றில் தாவி ஏறிக் கொள்ளலாம்.
நம்மில் பலர் சில விஷயங்களை கடவுளிடம் விடுவோம்.சிலதை விட மாட்டோம். மற்றவர் கஷ்டம் பார்த்தால் கடவுள் பார்த்துக் கொண்டுள்ளார் என்போம். நாம் அதே சந்தர்ப்பங்கள் தாண்டும் சமயம் நாத்திகவாதிகளையும் விட அதிகமாய் இறைவனை மறப்போம். என்னை விட்டால் என் மனைவிக்கு யார் இருக்கா என்கிறோம்.உண்மையிலேயே வேறு ஆதரவு இல்லாத பெற்றோரைக் கடவுள் வசம் ஒப்படைப்போம். இந்த வயசில் கடவுளை மட்டும் நம்பு என்று க்ளாஸ் எடுப்போம். ஏன்,மனைவியிடம் இப்போதில் இருந்தே கடவுளை நம்பு,என் பெற்றோர் வயதில் இன்னும் பக்குவப்பட்டிருப்பாய் என்றும் கூறலாமே? மனிதன் போல இறைவனும் partial ஆ? ஏன் உன் பெற்றோர் வாழ்வை இறைவனும் உன் வாழ்வை நீயேயும் நடத்தணும்? இது ஓர் உதாரணமே. அவரவர் இயல்புப் படி,வளர்ப்பின்படி,அனுபவத்தின்படி, கர்மாவின் படி சாய்தல் எதை,யாரை நோக்கியும் ஏற்படும். அறுபது வயசிலும் அம்மா அப்பாவின் குழந்தையாகவே நடந்து கொண்டு, தன் குடும்பத்தை க்ருஷ்ணா பாத்துக்கோ என்பவரும் உண்டு.
இரட்டைக் குதிரை சவாரி கஷ்டம்தான்.இரண்டும் ஒரே மாதிரி ஓடி நம்மை டெஸ்டினேஷனில் சேர்ப்பதில்லை.அடைய வேண்டிய இடம் அடைய கடைசி கொஞ்சம் தூரமாவது ஒரு குதிரையை நம்பவே வேண்டும். என்னை தெளிவாக வெளிப் படுத்திக்க கொள்கிறேனா தெரியவில்லை.Double standards என்றும் இரட்டைக்குதிரை சவாரி என்றும் நான் சொல்வது பழகும் மனிதர்களுக்கும் இருக்கும் சூழ்நிலைகளுக்கும் தக்கவாறு மாறிக் கொண்டே உள்ள மனசைப் பற்றி,மனிதர்கள் பற்றி. நமக்கென்று ஒரு நிலைப்பாடு உள்ளது. வெளி உலகும் அதன் செயல்பாடுகளும் நம்மை மாற்றிக் கொண்டே இருக்க நாம் என்ன களிமண்ணா? எப்படி வேண்டுமானாலும் standards மாற்றிக் கொள்பவருடன் தொடர்பில் இருப்பது , இயல்பாக இருப்பது கஷ்டம். அந்த உணர்வு விலகல் ஏற்படுத்துகிறது. மனதளவில். உடலளவில் பூமியில் இருந்தாகணும். செவ்வாய் கிரஹம் போகவா முடியும்? இதெல்லாம் உட்கார்ந்து போஸ்ட் எழுதலாம்.இல்லாது வாய் திறந்தால் நாம்தான் வேற்று கிரகத்தினர் போல் நோக்கப் படுவோம்.
எளிமையாகச் சொன்னால்,எனக்கு பச்சை நிறம் பிடிக்குமா அதை எங்கு பார்த்தாலும் பிடிக்கும். இனிப்பு பிடிக்கும்,இசை பிடிக்கும்,ஓசை பிடிக்காது,உயர்ந்த பேச்சு பிடிக்காது, இவற்றுக்கெல்லாம் ஒரே அர்த்தம்தான் எனில் நம் அன்றாட செயல்பாடுகளுக்கு அதே மீட்டர்தானே? ஏன் நம் வசதிப்படி மாற்றி மாற்றி பேச வேண்டும்? அதை விட சும்மா இருக்கலாமே? சாப்பிடும் போது தொலைபேசி தொடமாட்டேன் என்றால் அது யார் அழைத்தாலும். டீ குடிக்க மாட்டேன் என்றால் யார் கொடுப்பினும். அமைதியாகத்தான் பேசுவேன் என்றால் எல்லாரிடமும். தாமதமாக ஓரிடம் போக மாட்டேன் என்றால் ஒரு நாளும் லேட் பண்ண மாட்டேன். என் வாழ்வின் priority என்று ஒன்று உண்டென்றால், அதுதான் மைய புள்ளி.அதை விட பெரிதொன்றைக் கண்டால் மாறிவிடலாமா? நாளை அதனினும் மேலாக ஒன்று தென்படும். அப்போது நாம் யார்? நம் weakness காரணமாய் Double standards கொண்டு வாழ்ந்து விட்டு, காலம் கடந்து சரி செய்ய இயலுமா? ஏதேனும் ஒன்றையாவது முழுமையாக செய்த மனநிறைவு ஏற்படுமா? இந்த போஸ்ட்டுக்கு வேறென்னென்ன தலைப்பு கொடுக்கலாம்? இரட்டைக்குதிரை,களிமண்,இன்னும் பல. மாற்ற சோம்பலாக உள்ளது.So, Double standards ok தான். இனி ஆங்கிலத்தலைப்புகள் வேண்டாம் என்று ஒரு முடிவெடுக்கவா?
ரஞ்ஜனி த்யாகு
இடைவெளியின் பின் ஆன தொடரல் . எழுத்து ஒரு வடிகாலே . வேகமான எண்ண ஓட்டங்கள் வேறு நிகழ்வுகளால் திசை திருப்பப் பட்டால் வடிகால் தேவை அற்றதாய்ப் போய் விடுகிறது.ஆ ங் எங்கே விட்டேன்? ஒரே நேரம் இரு வேறு நிலைகளில் இருக்கும் இருப்பு.இரட்டைக் குதிரையில் சவாரி மேற்கொள்ளும் சாமர்த்தியம். அதை சந்திக்கும் போது வியப்பு ஏற்படுகிறது. நான் கண்டிப்பாக ஒரு குதிரை மேல்தான் போகிறேனா, என்ற ஆராய்ச்சி. ஆம் என்றே நினைக்கிறேன்.ஏன் என்றால் எனக்கு பயம். விழுந்து விட்டால் என்ற பயம்.பயம் இல்லை என்றாலே இரட்டைக் குதிரை சவாரி சாத்தியம். ஒரு குதிரை தள்ளி விட்டால் இன்னொன்றில் தாவி ஏறிக் கொள்ளலாம்.
நம்மில் பலர் சில விஷயங்களை கடவுளிடம் விடுவோம்.சிலதை விட மாட்டோம். மற்றவர் கஷ்டம் பார்த்தால் கடவுள் பார்த்துக் கொண்டுள்ளார் என்போம். நாம் அதே சந்தர்ப்பங்கள் தாண்டும் சமயம் நாத்திகவாதிகளையும் விட அதிகமாய் இறைவனை மறப்போம். என்னை விட்டால் என் மனைவிக்கு யார் இருக்கா என்கிறோம்.உண்மையிலேயே வேறு ஆதரவு இல்லாத பெற்றோரைக் கடவுள் வசம் ஒப்படைப்போம். இந்த வயசில் கடவுளை மட்டும் நம்பு என்று க்ளாஸ் எடுப்போம். ஏன்,மனைவியிடம் இப்போதில் இருந்தே கடவுளை நம்பு,என் பெற்றோர் வயதில் இன்னும் பக்குவப்பட்டிருப்பாய் என்றும் கூறலாமே? மனிதன் போல இறைவனும் partial ஆ? ஏன் உன் பெற்றோர் வாழ்வை இறைவனும் உன் வாழ்வை நீயேயும் நடத்தணும்? இது ஓர் உதாரணமே. அவரவர் இயல்புப் படி,வளர்ப்பின்படி,அனுபவத்தின்படி, கர்மாவின் படி சாய்தல் எதை,யாரை நோக்கியும் ஏற்படும். அறுபது வயசிலும் அம்மா அப்பாவின் குழந்தையாகவே நடந்து கொண்டு, தன் குடும்பத்தை க்ருஷ்ணா பாத்துக்கோ என்பவரும் உண்டு.
இரட்டைக் குதிரை சவாரி கஷ்டம்தான்.இரண்டும் ஒரே மாதிரி ஓடி நம்மை டெஸ்டினேஷனில் சேர்ப்பதில்லை.அடைய வேண்டிய இடம் அடைய கடைசி கொஞ்சம் தூரமாவது ஒரு குதிரையை நம்பவே வேண்டும். என்னை தெளிவாக வெளிப் படுத்திக்க கொள்கிறேனா தெரியவில்லை.Double standards என்றும் இரட்டைக்குதிரை சவாரி என்றும் நான் சொல்வது பழகும் மனிதர்களுக்கும் இருக்கும் சூழ்நிலைகளுக்கும் தக்கவாறு மாறிக் கொண்டே உள்ள மனசைப் பற்றி,மனிதர்கள் பற்றி. நமக்கென்று ஒரு நிலைப்பாடு உள்ளது. வெளி உலகும் அதன் செயல்பாடுகளும் நம்மை மாற்றிக் கொண்டே இருக்க நாம் என்ன களிமண்ணா? எப்படி வேண்டுமானாலும் standards மாற்றிக் கொள்பவருடன் தொடர்பில் இருப்பது , இயல்பாக இருப்பது கஷ்டம். அந்த உணர்வு விலகல் ஏற்படுத்துகிறது. மனதளவில். உடலளவில் பூமியில் இருந்தாகணும். செவ்வாய் கிரஹம் போகவா முடியும்? இதெல்லாம் உட்கார்ந்து போஸ்ட் எழுதலாம்.இல்லாது வாய் திறந்தால் நாம்தான் வேற்று கிரகத்தினர் போல் நோக்கப் படுவோம்.
எளிமையாகச் சொன்னால்,எனக்கு பச்சை நிறம் பிடிக்குமா அதை எங்கு பார்த்தாலும் பிடிக்கும். இனிப்பு பிடிக்கும்,இசை பிடிக்கும்,ஓசை பிடிக்காது,உயர்ந்த பேச்சு பிடிக்காது, இவற்றுக்கெல்லாம் ஒரே அர்த்தம்தான் எனில் நம் அன்றாட செயல்பாடுகளுக்கு அதே மீட்டர்தானே? ஏன் நம் வசதிப்படி மாற்றி மாற்றி பேச வேண்டும்? அதை விட சும்மா இருக்கலாமே? சாப்பிடும் போது தொலைபேசி தொடமாட்டேன் என்றால் அது யார் அழைத்தாலும். டீ குடிக்க மாட்டேன் என்றால் யார் கொடுப்பினும். அமைதியாகத்தான் பேசுவேன் என்றால் எல்லாரிடமும். தாமதமாக ஓரிடம் போக மாட்டேன் என்றால் ஒரு நாளும் லேட் பண்ண மாட்டேன். என் வாழ்வின் priority என்று ஒன்று உண்டென்றால், அதுதான் மைய புள்ளி.அதை விட பெரிதொன்றைக் கண்டால் மாறிவிடலாமா? நாளை அதனினும் மேலாக ஒன்று தென்படும். அப்போது நாம் யார்? நம் weakness காரணமாய் Double standards கொண்டு வாழ்ந்து விட்டு, காலம் கடந்து சரி செய்ய இயலுமா? ஏதேனும் ஒன்றையாவது முழுமையாக செய்த மனநிறைவு ஏற்படுமா? இந்த போஸ்ட்டுக்கு வேறென்னென்ன தலைப்பு கொடுக்கலாம்? இரட்டைக்குதிரை,களிமண்,இன்னும் பல. மாற்ற சோம்பலாக உள்ளது.So, Double standards ok தான். இனி ஆங்கிலத்தலைப்புகள் வேண்டாம் என்று ஒரு முடிவெடுக்கவா?
ரஞ்ஜனி த்யாகு
MOTHER PROTECTS
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக