கல்யாண விருந்தின் முதல் நாள் தடபுடலாய் கேரட் அல்வாவுடன் ஆரம்பிக்கும். கல்யாணத்தின் மறுநாள் வற்றக் குழம்பு தயிர் சாதத்துடன் விருந்து நிறைவு பெறும். முதல் நாள் நாவின் சுவை நரம்புகளை சுண்ட வைத்த கேரட் அல்வாவை மூன்றாம் நாள் நினைத்தாலே சற்று குமட்டும். வீடு சென்று மோர் சாதம் சாப்பிட மாட்டோமா என்றிருக்கும். முதல் நாள் தயிர் சாதம் பக்கம் திரும்பத் தோன்றாது.அதான் தினமும் சாப்பிடறோமே என்று கமெண்ட்டும் செய்து கொண்டு வயிறு தரும் சிக்னலை அலட்சியம் செய்து மற்ற பதார்த்தங்களை உண்டு களிப்போம் . உற்று நோக்கின் வாழ்வின் ஒவ்வொரு நொடியும் நீதி போதனைதான். கேரட் அல்வாவும் தயிர் சோறும் கூட.
அந்தந்த நொடி முழுமையாக வாழ அருளப்பட்டுள்ளது. அங்கலாய்ப்புகளுக்கு இடமில்லை. எப்போ அல்வா தரணும் எப்போ மோர் சாதம் போதும் என சமைப்பவருக்குத் தெரியும் என்றால், நம்மை நடத்தும் சக்திக்கும் தெரியும் எப்போ எதைத் தரவேண்டும் என. சமையல்காரரிடம் மெனு மாற்றுவது போல் மாற்றிக் கேட்க அவசியம் இல்லை. அல்வாவும் கேசரியும் அல்ப விஷயங்கள்.மாற்றி சொல்லலாம்.ஏதும் கெட்டுப் போகாது. நம் வாழ்வு அப்படியல்ல. நாம் நினைப்பதை விட சூக்ஷுமமானது. பெரியது. அல்வாவுக்கு பதில் பெயர் தெரியாத ஒன்றைக் கேட்டு அதன் சுவை கசப்பானால் என்ன செய்வது? சில நேரம் இறைவன் நாம் பேசுவதைக் காதில் வாங்கவில்லையோ என்று தோன்றும். அப்படி இல்லை. நம் பிரார்த்தனை ஒன்றுக்கு இறைவன் செவி கொடுக்கவில்லை எனில், நமக்கு இன்னும் உயர்வான ஒன்று கிடைப்பதற்காகவே,கொடுப்பதற்காகவே.
இந்த போஸ்ட்டிற்கு ஊமை கண்ட கனவு என்ற தலைப்பே யோசித்து வைத்திருந்தேன். மெல்லவும் முடியாத விழுங்கவும் முடியாத நிகழ்வுகள் எத்தனையோ !!! நேற்று கார்த்திக்கிடம் தலைப்பு சொன்ன போது," ஏன் ஊமை கனவை எழுதிக் காட்டலாமே " என்றான். சிரிப்பும் சிந்தனையும் ஒருங்கே வந்தது. மெல்லவும் விழுங்கவும் சிரமமானதை துப்பி விடலாமே என்று தோன்றியது. ஆனால் பேச இயலாதவர்களுக்கு பேச்சு என்பது மட்டுமல்ல பிரச்சினை.அவர்கள் எழுதிக் காட்டவும் விரும்பாதவர்கள். கரெக்டாக கல்யாண சாப்பாடு சாப்பிடுபவர்கள்.அவ்வப்போது இலையில் போடப் படுவதை அமைதியாக உண்பவர்கள். அவர்களுக்கு அல்வா பார்த்து சுவை நரம்புகள் துடிப்பதில்லை. தயிர் சாதத்துக்கு வயிறு ஏங்குவதும் இல்லை. We shall live the present. Life is a celebration.
ரஞ்ஜனி த்யாகு
அந்தந்த நொடி முழுமையாக வாழ அருளப்பட்டுள்ளது. அங்கலாய்ப்புகளுக்கு இடமில்லை. எப்போ அல்வா தரணும் எப்போ மோர் சாதம் போதும் என சமைப்பவருக்குத் தெரியும் என்றால், நம்மை நடத்தும் சக்திக்கும் தெரியும் எப்போ எதைத் தரவேண்டும் என. சமையல்காரரிடம் மெனு மாற்றுவது போல் மாற்றிக் கேட்க அவசியம் இல்லை. அல்வாவும் கேசரியும் அல்ப விஷயங்கள்.மாற்றி சொல்லலாம்.ஏதும் கெட்டுப் போகாது. நம் வாழ்வு அப்படியல்ல. நாம் நினைப்பதை விட சூக்ஷுமமானது. பெரியது. அல்வாவுக்கு பதில் பெயர் தெரியாத ஒன்றைக் கேட்டு அதன் சுவை கசப்பானால் என்ன செய்வது? சில நேரம் இறைவன் நாம் பேசுவதைக் காதில் வாங்கவில்லையோ என்று தோன்றும். அப்படி இல்லை. நம் பிரார்த்தனை ஒன்றுக்கு இறைவன் செவி கொடுக்கவில்லை எனில், நமக்கு இன்னும் உயர்வான ஒன்று கிடைப்பதற்காகவே,கொடுப்பதற்காகவே.
இந்த போஸ்ட்டிற்கு ஊமை கண்ட கனவு என்ற தலைப்பே யோசித்து வைத்திருந்தேன். மெல்லவும் முடியாத விழுங்கவும் முடியாத நிகழ்வுகள் எத்தனையோ !!! நேற்று கார்த்திக்கிடம் தலைப்பு சொன்ன போது," ஏன் ஊமை கனவை எழுதிக் காட்டலாமே " என்றான். சிரிப்பும் சிந்தனையும் ஒருங்கே வந்தது. மெல்லவும் விழுங்கவும் சிரமமானதை துப்பி விடலாமே என்று தோன்றியது. ஆனால் பேச இயலாதவர்களுக்கு பேச்சு என்பது மட்டுமல்ல பிரச்சினை.அவர்கள் எழுதிக் காட்டவும் விரும்பாதவர்கள். கரெக்டாக கல்யாண சாப்பாடு சாப்பிடுபவர்கள்.அவ்வப்போது இலையில் போடப் படுவதை அமைதியாக உண்பவர்கள். அவர்களுக்கு அல்வா பார்த்து சுவை நரம்புகள் துடிப்பதில்லை. தயிர் சாதத்துக்கு வயிறு ஏங்குவதும் இல்லை. We shall live the present. Life is a celebration.
ரஞ்ஜனி த்யாகு
MOTHER PROTECTS
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக