நவராத்திரி ஒன்பது நாட்கள்,இம்முறை கிட்டத்தட்ட பனிரெண்டு நாட்கள்,அமாவாசை கழிந்து ஒரு நாள் தள்ளி பூஜை தொடங்கியதால்.நல்லபடி கழிந்த நாட்கள்.ஆனால்,நவராத்திரி போன்ற பண்டிகைகள் மூலம் என்ன கற்றல் நிகழ்ந்துள்ளது இத்தனை வருஷங்களில்?தாம்பூலம் தருவது,வாங்கி கொள்வது,சுண்டல் செய்வது,டிரஸ் விதம் விதமாய் அணிவது,பல இடங்களில் சேர்ந்து லலிதா ஸஹஸ்ரநாம பாராயணம் செய்வது,பரிசுப் பொருள்கள் வாங்குவது தருவது இவை எல்லாம் வழக்கமான நிகழ்வுகள்.இந்த அத்தனையின் பின்னும் உள்ள மனமுரண்பாடுகள் நம் மனக்கண்ணுக்குத் தெரிந்தால் தகராறுதான்.
யார் முதலில் கூப்பிடுவது,கூப்பிடாமல் போகலாமா,யார் உசத்தி,யார் தாழ்வு,ஆபீசர் மனைவிக்கும் வீட்டு வேலை செய்பவர்களுக்கும் ஒரே மதிப்பில் சட்டைத்துணி தரலாமா ,ஏன் ஸஹஸ்ரநாம பாராயணத்தில் கூட முன்னிலைப் படுத்தி கொள்கிற முகங்களின் தரிசனமே காண்கிறேன்.சிலசமயம் ஆயாசம் ஏற்படினும் கோபமே அதிகம்.இது நல்ல கோபம்.அப்படி ஒன்று உண்டா?என் தங்கை கூறினாள் அருள் பாலிக்கும் பெண் தெய்வ வடிவங்களை விடவும் தனக்கு தீமை களையும் பெண் தெய்வ வடிவங்களையே பிடிக்கிறது என.உண்மை.எனக்குள்ளும் துர்கையே அதிகம் நிறைந்துள்ளாள்.ஒன்பது நாட்களும் கொலுவில் வைத்த துர்கை பொம்மை பார்த்து ஒன்பது கெட்ட குணங்களின் சம்ஹாரமாவது நிகழ்ந்தால் அல்லவோ அது நல்ல நவராத்திரி?
எளிமை தொலைந்த பண்டிகைகள்.ஒரு மஞ்சள் பையை எடுத்துக் கொண்டு எல்லார் வீட்டுக்கும் நுழைந்து சுண்டல் வாங்கி வந்து மனம் விட்டு சிரித்து மகிழ்ந்த காலம் இருந்தது.இப்போது வாட்சப்பில் வரும் செய்திகள் போல் அந்தக் காலம் பற்றின ஏக்கம் எனக்கில்லை.இப்போது பெண்கள் தனிக்குடித்தனம் விரும்புகிறோம்.வேலைக்கு செல்லும் பெண்களே அதிகம்.ஒரு நாள் குறித்து அழைக்கிறார்கள்.அதெல்லாம் சரியே.இவை நடைமுறை சவுகரியங்கள்.ஆனால் இயந்திரத் தனமான உபசரிப்புகள்,எதிர்பார்ப்புகள்,போட்டிகள் ,வம்புகள் இவைகளைக் கடக்கும் போது அடடா என்ன பெரிய விஷயங்கள் காத்திருக்கும் போது இதென்ன எண்ண விரயம்,நேர விரயம் என்றாகிப் போனது.
நம் இயல்பில் உள்ள தவறான எண்ணம்,உணர்வு,பேச்சு,செயல் இவற்றை நம் மனதிடம் இருந்து ஒளிந்து கொள்ளாமல் களைந்தால் துர்கை அங்கிருக்கிறாள்.சோர்வடையும் போது,இதோ கொலு படியில்தானே நிற்கிறாள்,கூப்பிட்டால் வந்து விடுவாள் என நினைத்தால் துர்கை அங்கிருக்கிறாள்.நமக்குள் நாம் சென்றால் துர்கை அங்கிருக்கிறாள்.உண்மைக்காக,உண்மையாக வாழ்ந்து,வெளி உலகின் பொய்களுக்கு எதிராக தைரியமாக நின்றால் துர்கை அங்கிருக்கிறாள்.
இது சென்ற வருடம் நவராத்திரி அன்று தொடங்கிய போஸ்ட். அதை முடிக்க இயலவில்லை.வேலைகள்.என்னதான் டயரி என்று நான் சொல்லிக் கொண்டாலும் ஏதோ வீட்டுக் கணக்கு எழுதுவது போல் போஸ்ட்டை எழுதி முடிக்க முடியாது.வெளிப்படுத்த இயலாத கோபங்களும் தாபங்களும்தானே எழுத்து?ஒரு ஐந்து ஆறு மாதமாக மனம் தொட்ட விஷயங்கள் வேறு.இன்று எழுத,காரணம் உண்டு.பூ மலர்வது போல் இயற்கையாக,எளிமையாக உள்ள எத்தனை செயல்களைக் குழப்பி விட்டு விட்டது மனித இனம். ஆனந்தவிகடனில் படித்தேன்,"அடல்ட்ஸ் ஒன்லி "சர்டிபிகேட்டுடன் படங்கள் தயாரிக்கிறார்கள்.ஆண் பெண் சம்பந்தப்பட்டவை மட்டும் இந்தப் பிரிவில் அடங்காது.வன்முறையும்,டிப்ரெஷனும்,கோபமும்,மற்றவரை மட்டம் தட்டுவதும்,புறம்பேசுவதும் ,கேலி பேசுவதும்,மற்றவர் செயல்களில் மூக்கை நுழைப்பதும்,நாக்கை மற்றவரைக் காயப் படுத்தும் சாதனமாக மட்டும் வைத்துக் கொண்டிருப்பதும் இவை எதுவும் குழந்தைகள் காண தகுதி அற்றவையே.அட,இதற்கெல்லாம் அடல்ட்ஸ் ஒன்லி கூட கொடுக்க முடியாது.உலகில் கடவுள் இலவசமாக வழங்கி உள்ள கொடைகளை சற்றும் நன்றியும் வெட்கமும் இல்லாமல் உபயோகித்து வரும் அடல்ட்ஸ் ஆன நாமெல்லாருக்கும், வயசு, கண்டபடி நடக்க ஒரு லைசென்ஸா என்ன!!!
பூ மலர்வதும்,சூரியன் பேரழகாய் வந்து நம் ஜன்னல் வழி எட்டிப் பார்ப்பதும் ஏன் நாம் சுவாசிப்பதும் தானாக நடக்கும் போது புத்தி மட்டும் ஒரு காலகட்டத்தில், ஏன் குறுக்காகப் போக வேண்டும்?உனக்காக ஒன்று எனக்காக ஒன்று ஒரு போதும் தெய்வம் கொடுக்காத போது (நன்றி கவிஞர் வாலி,கொடுத்ததெல்லாம் கொடுத்தார் என்ற பாடல்.),நாம் யார் தப்பு தப்பான வழியை தேர்வு செய்ய?அதை அப்படியே தெய்வ இயல்புடன் பிறக்கும் குட்டிக் குழந்தைகளுக்கு transfer செய்ய? நிஜமாகவே புரியவில்லை.உண்மை ஒன்று.நேர் வழி ஒன்று.அப்படியானால் சரியாக யோசிக்கும் இருவர் கருத்து ஏன் மாறுபட வேண்டும்?சலனங்கள் வரும் போது நம்மை ஏமாற்றிக் கொள்ளாமல் சுயபரிசீலனை செய்ய வேண்டும்தான்.ரெண்டு கை தட்டவில்லை என்றால் சண்டை இல்லை.கையை ஓங்காதவர்தான் சரியாக இருப்பார்கள்.பெரும்பாலும்.சிலசமயம் சாமர்த்திய சாலிகளும் கையைப் பின்னிழுத்துக் கொள்வார்கள்.தர்மத்தின் பக்கம் பேசுகிறேன்,என்னுள் உள்ள துர்கை பேசுகிறாள் (துர்க்கைக்கு சமமான ஆண் தெய்வத்தின் பெயர் தெரியவில்லை) என்று மாட்டிக் கொள்ளும் நல்லவர்கள் உண்டு.அதனால்தான் ஸ்ரீ அரவிந்த அன்னை சொல்கிறார்,"ஒரு சண்டை என்று வந்தால் இரு தரப்பும் தவறாக யோசிப்பவர்களே என".
சில மாதங்களாய் " போதும்"என்று தோன்றுகிறது. "சரியாக யோசிப்பவருடன் மட்டும் தொடர்பில் வைத்திரு " என்று இரு கரம் கூப்பத் தோன்றுகிறது. யாருக்கும் விளக்கம் தரத் தேவை இல்லை என்று தோன்றுகிறது.தவறுகளை ஞாயப் படுத்தும் விளக்கங்களைக் கேட்பது நேரவிரயமாகத் தோன்றுகிறது.நான் தவறுக்கு அப்பாற்பட்டவள் என்ற முட்டாள்தனமான எண்ணம் கொண்டுவிடாதே என்று மனதைக் கண்டிக்க தோன்றுகிறது. என் பக்கம் தவறிருந்தால் அதை உணரும் clear vision கடவுள்தான் அருள முடியும் என்று தோன்றுகிறது.எளிமை தொலைத்த வெளி உலக தொடர்புகள் வேண்டாமே என்று தோன்றுகிறது. இப்படி பல தோன்றுகிறது போட்டதினால் வாழ்க்கை சலிப்பானது என நான் சொல்ல வருகிறேனோ என்று உங்களுக்குத் தோன்றுகிறதா?இல்லை.மனித வாழ்வு ரசிக்க வேண்டிய ஒன்றே.அதே சமயம் நம்மை செதுக்கிக் கொள்ள அளிக்கப் பட்ட களம் . சரியாக விளையாட வேண்டும். வெற்றி தோல்வியை நிர்ணயிப்பது ஒரு நாள் விளையாட்டானால் என்ன தீவிரமாக விளையாட வேண்டுமோ,எவ்வளவு focused ஆக விளையாட வேண்டுமோ அப்படி நடத்தப் பட வேண்டியதே இந்த ஒரு வாழ்வு.ஏனெனில் இன்னொரு வாழ்வு பற்றியது நாமறியா ரகசியம்.
பின் குறிப்பு ; ஆனந்தவிகடன்,கவிஞர் வாலி அவர்கள் கருத்துக்கள் சிலவற்றைக் கடன் வாங்கி உள்ளேன்.ஸ்ரீ அரவிந்த அன்னை புத்தகங்கள் என் உள்ளே வெளிச்சம் பாய்ச்சும் நிரந்தரத் துணை.
ரஞ்ஜனி த்யாகு
MOTHER PROTECTS
